30 januari 2012

Het geven en ontvangen van feedback

Het is en blijft een spannend proces: feedback geven en ontvangen. In ieder systeem is feedback essentieel om samen verder te komen. De kunst is natuurlijk hoe je de feedback geeft. C'est le ton qui fait la musique. 

Ieder mens reageert anders op feedback. We kennen het allemaal, we zien het elke dag om ons heen gebeuren.

Heb je ze ook gezien? De mensen die laconiek reageren op feedback, alsof het helemaal niet aankomt. Of de ander die er een grapje van maakt en het weglacht. De volgende wordt boos, of overtreffende trap: slaat zijn nagels uit en haalt uit naar de gever. Auw!

De manier waarop je feedback geeft en ontvangt, zegt iets over je persoonlijke eigenschappen. Ook zegt jouw reactie iets over je gemoedsrust op dat moment.

Hoe ga je hiermee om, bijvoorbeeld bij je collega's?

Hoe zorg je, dat je opbouwend bezig bent met elkaar?

Dat je samen mooie resultaten neerzet? 

Het kan!

Als je jezelf beter leert kennen, wordt het makkelijker om feedback te geven en te ontvangen. Als je daarbij ook de persoonlijke eigenschappen van je teamgenoten leert kennen, krijg je meer begrip voor elkaar. Zo wordt samenwerken leuker en betere resultaten halen gaat dan als vanzelf!

16 januari 2012

Oproep aan alle fotografie-liefhebbers! FOTO VAN DE MAAND

Unieke actie: Wil jij je foto op mijn website terugzien? Stuur me je mooiste, origineelste, eigengemaakte foto toe.

De foto die het meest aanspreekt, wordt gedurende een maand op mijn website gepubliceerd en zal ook in mijn nieuwsbrief van februari te zien zijn. Uiteraard wordt bij deze publicaties je naam vermeld!

Het ontwikkelen van jezelf is onlosmakelijk verbonden met stappen zetten! Laat deze kans niet voorbij gaan... wacht niet af, maar neem direct actie!

Voorwaarden:

1. De foto moet verband hebben met persoonlijke ontwikkeling/zelfbewustzijn
2. Maak dit verband duidelijk in max. 15 woorden
3. De foto mag max. 1200 pixels zijn, voor de lange zijde
4. Een inzending per persoon
5. Je gaat akkoord met publicatie op mijn website/in mijn nieuwsbrief
6. Je hebt de foto zelf gemaakt
7. De sluitingsdatum is maandag 30 januari a.s.

Stuur de foto naar saskia@saskiakehrer.nl met onderwerp Fotowedstrijd

15 januari 2012

Uit de schaduw | Hoe sterk moet je zijn om je kwetsbaar op te durven stellen?

Op Twitter plaatste ik tweets als: "Durf jij je kwetsbare kant te laten zien? Dit maakt je enorm krachtig!"

Hierop kreeg ik een reactie van een vrouw die het niet met mij eens was. Zich kwetsbaar opstellen maakte haar juist nog kwetsbaarder, was haar eigen ervaring en zij zou dit nooit meer doen. 

Ik kon natuurlijk ongenuanceerd de conclusie trekken dat dit een gekwetste vrouw was, die een muur had opgetrokken. Deze vrouw echter, is een heel intelligente, moedige en sterke vrouw. Ik volgde haar sinds 2 maanden en zij schuwt haar mening niet, dus deze conclusie leek mij te kort door de bocht.

Het is natuurlijk ook maar wat je onder kwetsbaarheid verstaat. Ik had me die ochtend erg bloot gegeven op Twitter, door heel open over mezelf te zijn. Ik zei: "Vroeger deed ik mezelf erg tekort. Maar nu: Heb ik jullie al laten zien dat ik een geweldige vrouw ben?" Hierin toonde ik mijn kwetsbaarheid. Ik zou dit eerder nooit over mezelf hebben durven zeggen! Ik voelde ook hoe vreselijk spannend dit voor me was. Ik was echt bang dat mensen me genadeloos zouden afstraffen voor mijn gekoketteer. In plaats daarvan kreeg ik oprecht lieve tweets terug... Ik was duidelijk uit mijn comfort zone en dat betekent Groei!

Als ik zo terugdenk aan die tweet, is het wellicht geen tweet die je koppelt aan kwetsbaarheid. Maar ik stuurde erachteraan dat ik ontzettend bang was voor de reacties op die tweet. Weer gebeurde er niks vervelends. Ik had echte kwetsbaarheid getoond.

En natuurlijk is kwetsbaarheid niet het enige wat ik toon. Ik ben ook een heel sterke vrouw, waar ik me echt vaak van bewust ben. Maar als ik alleen mijn sterke kant zou tonen, zou dat voor mij voelen als het ontkennen van mijn kwetsbare kant. Terwijl die kant er ook echt is. En die mag er ook zijn, dat maakt mij een compleet mens. Andersom, als ik alleen mijn kwetsbare kant toon, dan zou ik nooit uit de verf komen. Dan zou ik blijven hangen in een slachtofferrol. En als ik ergens niet wil zijn... Dus ook hier weer: Het gaat na tuurlijk om de balans.

Ik wil graag helemaal mezelf zijn. Een mens waarin anderen zich kunnen herkennen. Waaraan anderen die nog niet zo ver zijn in het accepteren van zichzelf, zich kunnen optrekken. Dat is wat ik echt wil. 

En jij? Heb je genoeg zelfvertrouwen om zowel je sterke als je kwetsbare kant te tonen?

10 januari 2012

Marieke de Lange - Stichting Ubuntu

Op YouTube zag ik eerder het verhaal van Marieke de Lange, als spreker bij TEDx Women. Ze raakte me enorm, het kwam helemaal bij me binnen. Wat het precies was, wist ik niet. Ik heb ervan genoten en het verder losgelaten.

Vorige week zag ik een aflevering op televisie, van het 'Mooiste meisje uit de klas'. Opnieuw was ik volledig geboeid door haar verhaal. Ik had nog niet de link gelegd, dat ik eerder iets van haar gezien had. Totdat er een overlap in het verhaal kwam, Stichting Ubuntu, waardoor ik haar direct herkende. Kippenvel kreeg ik, op mijn armen en mijn benen. 

Wat een krachtige en inspirerende vrouw, die duidelijk werkt aan een betere wereld, in het geloven in onszelf en vooral in anderen!

Spiritueel als ik ben, voel ik dat ik hier iets mee 'moet', of 'mag'. Ik heb nog geen antwoord op de vraag wat dat dan is. Maar ik weet, dat het antwoord vanzelf komt.

Voorlopig kies ik ervoor om haar verhaal op mijn site te delen. Ik hoop dat ze voor jullie ook een inspiratiebron is en dat Stichting Ubuntu nog ontzettend veel kinderen mag helpen!

Afstammeling van de oorspronkelijke bewoners van Suriname, de Indianen. Foto genomen in Kalebaskreek, district Nickerie/Suriname - zomer 2008

9 januari 2011

Het inzicht dat ik kreeg, door te fotograferen

Het was een Olympus, want die had mijn vader vroeger ook. Marketeers weten het allang: zo werkt dat dus! Alle foto's nam ik in de automatische stand, want hey, deze camera had ik drie dagen voor onze reis naar Suriname gekocht. Ik had ook gewoon non-stop gewerkt en dus absoluut geen mogelijkheid gehad om uit te vogelen hoe ik de camera moest bedienen. 

Met zijn vijven naar een ander continent op vakantie vergt nu eenmaal wat voorbereiding. Wat dacht je van klamboes, anti-tropische muggenmelk en vaccinaties?

Direct na mijn geweldige reis begon ik met een interim opdracht bij KPMG International, als Manager HR. Ik rekruteerde een HR Adviseur, die ook net begonnen was met fotograferen. Tussen het werk door bespraken we de mogelijkheden die de camera allemaal had: er ging een wereld voor me open. Groot of klein diafragma, korte en lange sluitertijden, ISO, witbalans: volledig onbekend jargon voor me.

Ik besloot me aan te melden bij een eerste workshop, onder begeleiding van de enthousiaste fotografe Madelon Dielen, van De Fotoschool in Zwaag. Begin januari 2009: een dagje Artis met een tiental hobby-fotografen. Ik had alleen de standaard kit-lens, meer niet. Het gemis van een telelens kwam al snel. Ik kon de dieren niet dichterbij halen en dus niet zulke geweldige foto’s maken als mijn collega-fotografen die deze spullen wel allemaal al hadden. Daarbij vond ik het ook helemaal niets, dat ik de theorie nog niet beheerste. Ik voelde me een enorme beginneling. Ik begreep dat ik deze dag twee opties had:

1. Balen dat ik geen telelens had en hierdoor de handdoek in de ring gooien 
2. Genieten dat ik hier was om ervaringen op te doen en te leren van de anderen om mij heen

Ik besloot voor optie 2 te kiezen. Ik moet erbij zeggen, dat deze keuze niet de makkelijkste was. Het zou veel makkelijker geweest zijn om voor optie 1 te kiezen en mijn beperkte spullen de schuld te geven... Het resultaat van mijn keuze echter, was dat ik een heerlijke dag had. De workshop was geweldig. Ik genoot enorm van de dieren. Van de rust ook, die ze uitstraalden. Even weg van de beslommeringen van werk en gezin en weer nieuwe talenten ontdekken in mezelf. Bovendien had ik een aantal supermooie foto’s, door een betere compositie en handmatige instellingen, die ik eerder echt niet had kunnen maken!

Zo gaf fotograferen mij een inzicht, dat ik nog niet eerder wist van mezelf: Ik stond mezelf eerder niet toe om "lerende" te zijn. Mijn ongeduld om me nieuwe zaken eigen te maken was volledig ongegrond, zeer beperkend en vooral frustrerend! Een lange tijd heb ik mezelf veel te hoge eisen opgelegd. Wat een geluk, dat ik tot dit inzicht kwam.

Al schrijvende realiseer ik me nu ineens wat er daarna is gebeurd. Ik ben die eigenschap gewoon gaan accepteren. En daardoor kan ik er nu ineens wel mee omgaan. Ik herken het, ik erken het en laat het vervolgens los. Ik moest niet vechten tegen mezelf, maar me er gewoon aan overgeven....  Overgave en acceptatie waren dus niet, zoals ik altijd dacht, gelijk aan opgeven! Juist niet!

Steeds vaker accepteer ik mezelf zoals ik ben. Het resultaat is dat ik verder kom dan vroeger en me daarbij ook nog eens veel gelukkiger en tevredener voel. En ondertussen geniet ik enorm van mijn resultaten!

Geniet je van mijn foto’s? Bezoek mijn blog regelmatig! De foto’s op mijn website zijn allemaal door mij genomen. In de toekomst zal ik wat tekst bij de foto’s zetten, zodat dit meer geïntegreerd wordt met mijn werk. Ook zal ik meer foto’s toevoegen, omdat ik me realiseer dat het fotograferen meer met/voor mij doet dan ik tot nu toe wist en dat wil ik heel graag met iedereen delen!

30 december 2011

Mijn herinnering aan de vorige jaarwisseling.. ode aan de krantjesverkoper!

Melancholisch zit ik op mijn heerlijk grote bank. Koffie verkeerd binnen bereik, gemaakt met mijn Italiaanse eenpersoons-espressomachientje-voor-op-het-gas. Het is mooi weer: strak blauwe lucht en 8 graden Celsius in Monnickendam.

Ik denk aan het grote contrast met vorig jaar. Het vroor, er lag sneeuw. En weer had ik geen goede sneeuwlaarzen. Tja, ik ga graag voor elegant en vrouwelijk. En dat strookt nu eenmaal niet zo met praktisch (wat vind ik daar als vrouw eigenlijk van?).

Maar, ik dacht nu de oplossing te hebben: ik trok mijn Uggs aan. Ik weet het, ze zijn afschuwelijk. Maar, ze zitten lekker warm. Zo praktisch ben ik dan weer wel... Als ik maar geen koude tenen heb! Ik draag ze alleen binnenshuis, net als Sylvia Witteman, las ik laatst op Twitter. En op zaterdag buiten, langs de lijn bij het voetbal. 

Ik ging er vanuit dat deze Uggs-zolen ook glijbestendig waren. Niets was minder waar...

Gewapend met mijn boodschappenlijst voor Oudjaarsavond in mijn ene hand, en mijn twee Albert kratjes in de andere, schuifelde ik bedachtzaam de Albert Heijn binnen. Ik liep langs de daklozenkrantverkoper en dacht, op de terugweg koop ik natuurlijk een krantje bij je. Er lag een hele plas in de AH, door al het smeltwater. Ik zag medewerkers heen en weer lopen. De eerste twee stappen gingen goed... en toen, de volgende stap: ik voelde hoe mijn voet te snel naar voren gleed en mijn gewicht teveel op mijn hiel terechtkwam. Mijn kratjes zwaaiden de lucht in en met een smak kwam ik keihard op de tegels. Het werd even mistig voor mijn ogen. Een verdoofd gevoel in mijn kont.

Verbaasd over wat er gebeurd was en superblij, zo dankbaar dat ik nog leefde (echt waar!) keek ik om me heen. De medewerkers van AH? Liepen gewoon door en deden of ze me niet hadden zien vallen. Toen zag ik de zwerver van de krantjes op me afstormen en zijn armen naar me uitreiken. 'Mevrouwtje toch! Laat me je helpen.' 'Gaat het wel?'. Wat een liefde en warmte voelde ik van die man. De enige die mij hielp, was de krantjesverkoper. Ik bedankte hem hartelijk, herstelde mezelf en ging door met mijn boodschappen. Tijdens het verder winkelen dacht ik aan de man, hoe het mogelijk was dat hij mij wel hielp en verder niemand. Wat een verharde maatschappij.

Toen ik klaar was met boodschappen doen, liep ik weer langs de krantenverkoper. Ik keek in mijn portemonnee. Normaal bij de munten, nu bij de papiertjes. Er zat nog een briefje van €10 in. Ik liep naar hem toe, bedankte hem nogmaals en wenste hem een hele fijne jaarwisseling! Vol ongeloof keek hij naar het tientje, echt waar, en zei: Nou, dat gaat nu zeker lukken. Dat wordt lekker warm voor me! Met een pijnlijke val en een goed gevoel in mijn hart, heb ik vorig jaar afgesloten.

Follow @SaskiaKehrerHR Tweet